“Makatang Sugatan”

Pangalan mo’y kapareha ng isang bayani,

Ngunit bakit tila Hindi kita kakampi.

Sa bawat patak ng luha sa aking mga mata,

Sa labi mo naman ay maaaninag ang saya.

Ito ba ang kapalit ng pag ibig ko,

Na walang ginawa kundi ipaalala sa’yo.

Kung gaano ka kaperpekto sa mga mata ko,

At ngiti mo lang sa araw ko’y kumukumpleto.

Akala ko sa ikalawang pagkakataon ako na ang mahal mo,

Pagkat sabi mo lagi mong nakikita ang mukha ko.

Hindi ko alam kung ito’y sinsero

O gusto mo lang ulit paasahin ako.

Sa mundong ito hindi ko akalaing makikilala ka,

Dahil sa Facebook at chat nagsimula ang ligaya.

Ligayang akala ko’y tunay.

Ligayang akala ko’y pang habang buhay.

Paano mo nasabing mahal mo ako

Kung sa bawat minuto siya ang iniisip mo.

Ayaw mo akong hawakan Dahil ayaw mo akong masaktan,

Pero  sa ginagawa mong pambabalewala ang puso ko’y nasusugatan.

Hindi ko hiniling ang muling pagpaparamdam mo

Dahil akala ko’y tapos na tayo.

Hindi kaba nagsasawang  patayin ako?

O gusto mo pa akong durugin ng pino?

Palaging naitatanong sa sarili ko,

Anu nga ba ang meron sa babaing ito.

Nakabili ba siya ng makapangyarihang gayuma,

Kaya hanggang ngayon sa kanya ka nahahalina?

Dahil ba sa singkit ang kanyang mga mata,

O sa dimples niyang kasing lalim ng banga.

Sabi nila ako naman daw ang mas maganda,

Pero baliwala kung siya pa rin ang sinisinta.

Hindi ko maintindihan dahil kahit anong gawin ko,

Hirap akong makuha ang tiwala mo.

Hindi pa ba sapat na lahat ay binigay ko,

O gusto mo pang makitang nag  aagaw buhay ako.

Lahat ng numero mo sa akin ay burado na,

Pero bakit kay hirap burahin ng alala?

Sana pala ako’y nagpakipot muna

Para kahit paano ay nanghinayang ka.

Siguro nga tama ang sinasabi nila,

Na sa lahat ng tao ay may nakatakda.

Kahit sobrang pagmamahal ang iyong inaalay,

Kung mali naman ang tao, wala din itong saysay.

Sana nga ay natuturuan ang puso,

Para matapos na ang matagal na pagdurugo.

Ibubulong kong “itigil mo na ‘to,

Wag kang magmahal ng manhid na tao.”

Ngayon ay umaasa ako sa oras,

Na sakit ng kahapon kusa ding lilipas.

Ang Paglimot sa’yo ay hindi madali

Dahil umaasa pa din na ika’y mananatili.

Sa munting tula kong ito ipaparating sayo,

Ang mga bagay na hindi ko masabi sa harap mo.

Mamimiss ko ang lahat lahat saiyo

Pero panahon na para sabihing “Paalam na Mahal Ko”